"Włóż mu czapkę, bo już jesień" - pediatra o tym, jak nieświadomie robimy dzieciom krzywdę

Jesień. Jednego dnia przechadzamy się po słonecznej przestrzeni, patrzymy na spadające z drzew liście, ubieramy się jedynie w cienki sweterek. Kolejnego dnia jest szaro, wietrznie i deszczowo, a z szafy wyciągamy już kurtkę zimową. Rodzicom łatwo jest jednak zapomnieć, że dzieci powinniśmy ubierać stosownie do pogody. Kombinezon i czapka na głowie, kiedy dzień jest naprawdę słoneczny, to zły pomysł. O tym, dlaczego nie warto zbyt grubo ubierać dzieci, porozmawiałam z lekarzem Moniką Działowską, autorką bloga "Pediatra na Zdrowie". Obecna pora roku jest czasem niepewnym. Właśnie dlatego w szafie powinniśmy mieć przygotowane ubrania na różne ewentualności. Bierzmy pod dużą rozwagę także decyzję o tym, kiedy należy założyć dziecku czapkę. Przegrzewanie może okazać się jeszcze poważniejszym problemem niż wyziębienie.

Konsekwencje ubierania dziecka zbyt grubo

Pierwszą konsekwencją zakładania dziecku czapki, kiedy na zewnątrz świeci słońce, jest przegrzanie. Czasami rodzice myślą, że wirus czy bakteria mogą wpaść przez ucho i wówczas dziecko będzie przewiane. To nie jest prawda. Natomiast my w naszych drogach oddechowych mamy rzęski, które powodują, że patogeny są wydalane na zewnątrz. Jeżeli jest duża różnica temperatur – wchodzimy z gorącego do zimnego, to wówczas rzęski są sparaliżowane i nie działają jak należy – tłumaczy lekarz Monika Działowska, w internecie znana jako "Pediatra na Zdrowie".

Jak więc powinniśmy ubierać dzieci, by jak najmniej chorowały?

– Warto, by dziecko przebywało w niższych temperaturach. Jeżeli będzie bardzo ciepło ubierane, pobiega na powietrzu, spoci się i rozbierze, bo będzie mu za gorąco, to rzeczywiście może być narażone na częstsze infekcje – dodaje pediatra.

Niejeden rodzic spotkał się zapewne z sytuacją, kiedy rodzina, czy nawet nieznajomi zwracali uwagę na to, że jesienią dziecko nie ma założonej czapki. Kiedy wielokrotnie słyszy się takie stwierdzenia, można samemu się zagubić. W końcu każdy chce, by jego pociecha była zdrowa. Kiedy więc powinniśmy zakładać dziecku czapkę?

Czapka - kiedy powinniśmy założyć ją dziecku?

– Kilkuletnim dzieciom zakładamy czapkę mniej więcej wtedy, kiedy sobie. Oczywiście, gdy bardzo wieje można im założyć cienką czapkę lub kaptur. Podczas dość ciepłego dnia, kiedy sami chodzimy z rozpiętymi kurtkami i bez czapek, to dziecko również nie musi mieć założonej czapki– wyjaśnia lekarz Monika Działowska.

Pozostaje jeszcze kwestia małych dzieci, które niestety nie powiedzą nam, gdy będzie im za zimno. Jaki wyznacznik przyjąć, podczas podejmowania decyzji o założeniu maluszkowi czapki?

– Jeżeli chodzi o młodsze dzieci, to rodzic musi podjąć decyzję samodzielnie. Warto sprawdzić na rączkach, ale także na karku, czy nie jest mu za zimno. Najczęściej mamy decydują się na założenie czapki, kiedy na zewnątrz jest poniżej 20 stopni. Jednak trudno jest jednoznacznie wskazać konkretną temperaturę – zauważa "Pediatra na Zdrowie".

Warto jest w naszych decyzjach kierować się zdrowym rozsądkiem i zaleceniami lekarzy, a nie radami, w których ludzie zwracają uwagę jedynie na porę roku.

"Przecież jest zima, dziecko powinno nosić czapkę!", "Już jesień, a dziecko chodzi bez czapki. Nie jest mu za zimno?" – takie komentarze są najczęściej niepotrzebne. Sprawiają one, że rodzic sam zaczyna się zastanawiać, czy rzeczywiście dobrze robi.

Pediatra Monika Działowska rozwiewa wątpliwości każdego rodzica. Pytam, czy z dwojga złego, lepiej jest, jeśli dziecko będzie ubrane zbyt cienko, niż zbyt grubo.

– Tak, ponieważ wówczas można przykryć dziecko dodatkowym kocem, a jeśli jest ono ubrane w kilka warstw, to czasami trudno jest je rozebrać – odpowiada.

Zawsze powinniśmy zdejmować dziecku czapkę w samochodzie?

Problemem jest także ubieranie i rozbieranie dziecka, kiedy wsiadamy do samochodu. Okazuje się, że nie wystarczy jedynie samo rozpięcie kombinezonu i zdjęcie czapki.

– Zawsze powinniśmy zdejmować dziecku czapkę w samochodzie. Kurtka również powinna być zdjęta. Zdejmujemy wszystkie niepotrzebne warstwy, a kiedy chcemy wysiąść, ubieramy dziecko w samochodzie i dopiero wtedy zabieramy je na dwór. Nie jest zdrowe dla dziecka, by jeździło w kombinezonie, czapce i pociło się, a później wychodziło na niską temperaturę – zauważa pediatra.

Młode mamy mają także wątpliwości, kiedy zakładać czapkę noworodkom i niemowlakom. Niektóre z nich martwią się, czy dziecku nie jest zbyt zimno i zakładają cienką czapeczkę nawet w domu. Czy to dobry pomysł?

– Taką czapkę można założyć noworodkowi po porodzie, a później po kąpieli. Natomiast niemowlęta, a więc dzieci powyżej pierwszego miesiąca życia w ogóle nie powinny mieć w pomieszczeniach założonych czapek. Mózg lepiej się rozwija w niższych temperaturach, a więc nie trzymamy niemowląt w czapkach w domu. Jeśli dziecku jest zimno, należy je cieplej ubrać – podkreśla lekarz Monika Działowska.

Pamiętajmy więc, by w decyzji o tym, czy założyć dziecku czapkę, kierować się rozsądkiem, własnym doświadczeniem i opiniami ekspertów.

Zarówno zbyt cienkie ubieranie maluszka, jak i zbyt grube szkodzi jego zdrowiu. Zadbajmy więc o to, by przed wyjściem zwrócić uwagę na pogodę. Nie sugerujmy się jedynie porą roku. I najważniejsze: nie zapominajmy, że cieplej nie zawsze znaczy lepiej.

Artykuł pochodzi ze strony mama:Du - https://mamadu.pl/149095,kiedy-zakladac-dziecku-czapke-czapka-kiedy-ja-zalozyc-dziecku-pora-roku?fbclid=IwAR3-M5-GekSg9Q95sY7HYPjE9LkmU2dnZqBNam-FdSz0_lapdZhkWSDF06g#

KORONAWIRUS - informacje i zalecenia

Ochrona przed koronawirusem

Informacje dla rodziców

Zamknięte żłobki, przedszkola i szkoły oznaczają, że przez najbliższy czas spędzicie ze swoimi dziećmi dużo czasu. Zwłaszcza, że możecie korzystać z dodatkowego zasiłku opiekuńczego, jeśli Wasze pociechy nie ukończyły ósmego roku życia. Pamiętajcie jednak, że plac zabaw to nie jest dobre miejsce na wspólne spędzanie czasu z dziećmi!

"21 marca Światowy Dzień Zespołu Downa"

Światowy Dzień Zespołu Downa to święto ustanowione w 2005 roku z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. Od 2012 roku patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Co roku organizatorzy przygotowują szereg wydarzeń mających na celu promowanie praw osób z Zespołem Downa do pełnego uczestniczenia w życiu społecznym, tym razem ze szczególnym uwzględnieniem dostępu do opieki zdrowotnej i rehabilitacji.

Wykorzystany fragment pochodzi ze strony : Stowarzyszenie osób i opiekunów osób z Zespołem DOWNA "Bardziej kochani" - http://www.bardziejkochani.pl/co-robimy/21-marca-swiatowy-dzien-zespolu-downa/ 

"Chronimy Dzieci - program profilaktyki przemocy wobec dzieci"

Chronimy Dzieci to program certyfikowania placówek edukacyjnych realizujących politykę ochrony dzieci przed przemocą.

Celem programu Chronimy Dzieci jest ochrona dzieci przed przemocą ze strony osób dorosłych (rodziców, opiekunów, pracowników placówki) oraz rówieśników. Program realizowany jest poprzez wdrażanie standardów ochrony dzieci przed krzywdzeniem zapisanych w polityce ochrony dzieci ustalonej w placówce. Placówki, które spełniają standardy ochrony dzieci, otrzymują certyfikaty Chronimy Dzieci.

Realizacja programu przez placówkę oznacza, że:

* placówka posiada ustalone i spisane procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka,

* placówka chroni dane osobowe i wizerunek dziecka,

* placówka dba o bezpieczny dostęp dzieci do Internetu,

* placówka posiada ustalone i spisane relacje na linii dziecko - pracownik personelu,

* pracownicy placówki są sprawdzani pod kątem niekaralności za przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę małoletniego,

* pracownicy są przeszkoleni z zakresu rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci i wiedzą jak na nie reagować,

* placówka oferuje dzieciom i rodzicom edukację na temat ochrony dzieci przed krzywdzeniem.

Wykorzystany fragment pochodzi ze strony Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

więcej na stronie: http://chronimydzieci.fdn.pl/chronimy-dzieci-program-profilaktyki-przemocy-wobec-dzieci 

"Dzień Bezpiecznego Internetu - DBI"

Dzień Bezpiecznego Internetu (DBI) obchodzony jest z inicjatywy Komisji Europejskiej od 2004 r. Początkowo obchodzony był tylko w Europie, ale już od lat DBI przekroczył jej granice angażując państwa z całego świata.

Głównym celem DBI jest inicjowanie i propagowanie działań na rzecz bezpiecznego dostępu dzieci i młodzieży do zasobów internetowych, zaznajomienie rodziców, nauczycieli i wychowawców z problematyką bezpieczeństwa online oraz promocję pozytywnego wykorzystywania internetu. Ideą DBI jest podkreślanie siły współdziałania w dbaniu o cyfrowe bezpieczeństwo, zarówno na poziomie międzynarodowym, jak również lokalnym, łącząc zaangażowanie wielu instytucji, ale także rodziny, czyli najbliższego otoczenia dziecka.

Organizatorem wydarzenia w Polsce od 2005 r. jest Polskie Centrum Programu Safer Internet (PCPSI), które tworzą państwowy instytut badawczy NASK oraz Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę – realizatorzy unijnego programu „Łącząc Europę” (ang. Connecting Europe Facility - CEF). Głównym partnerem wydarzenia jest Fundacja Orange. Partnerami DBI 2020 są Facebook Polska oraz Google Polska .

Wykorzystany fragment pochodzi ze strony saferinternet.pl 

"CHROŃMY NASZE DZIECI - Bezpieczeństwo dzieci online"

Internet to nieodłączny element świata dzieci i młodzieży. Pełni w ich życiu szczególną rolę, pozwalając na zaspokajanie potrzeb rozwojowych specyficznych dla wieku dojrzewania, takich jak pragnienie wrażeń oraz ciekawość. Jednocześnie, w sieci może czyhać na najmłodszych wiele zagrożeń.

Pierwszym z nich jest problem dostępu młodych internautów do szkodliwych dla nich treści, takich jak pornografia czy sceny przemocy.

Popularyzacja serwisów komunikacyjnych przyczyniła się z kolei do nasilenia zjawiska uwodzenia dzieci online i innych form niebezpiecznych kontaktów.

Pojawienie się sieci 2.0, pozwalającej internautom nie tylko na odbieranie, ale także generowanie własnych materiałów, poszerzyło katalog zagrożeń m.in. o liczne formy przemocy rówieśniczej online - tzw. cyberprzemocy.

Popularne w ostatnim czasie wśród dzieci i młodzieży portale społecznościowe stwarzają kolejne zagrożenia związane głównie z ochroną prywatności. Należy do nich tzw. seksting, czyli przesyłanie własnych zdjęć o charakterze intymnym.

Niezbadaną jeszcze w pełni, ale niewątpliwie coraz poważniejszą kwestią staje się uzależnienie dzieci od mediów elektronicznych.

Wykorzystany fragment pochodzi ze strony FUNDACJI Dajemy Dzieciom Siłę -

"10 przykazań bezpiecznej zimy malucha"

„Mamo, śnieg pada!” – w każdym domu, gdzie jest dziecko taki radosny okrzyk słychać już przy pierwszych płatkach białego puchu spadających z nieba. Od razu zaczyna się ruch w piwnicy, tatusiowie wyciągają sanki i inne pojazdy zjeżdżające, odkurzają narty i deski , a mamusie wyciągają z szaf sportowe kombinezony.

Niestety radosne zimowe szaleństwo jest też związane ze szczególnymi niebezpieczeństwami. Co prawda czasy, gdy dzieci same się bawiły na wszelkiego rodzaju górkach i w parkach minęły, jednak ze smutkiem obserwujemy, że wielu dorosłych nie tylko w ogóle nie uczy dzieci zimowych zasad bezpiecznej zabawy, ale także sami ich nie znają…

Wykorzystany fragment pochodzi ze strony : https://www.bezpiecznedziecko.eu/10-przykazan-bezpiecznej-zimy-malucha/  

"Prawa dziecka"

Co to są prawa dziecka?

Janusz Korczak powiedział kiedyś „nie ma dzieci są ludzie”. I to jest prawda. „Dziecko to także człowiek tylko, że jeszcze mały...”. Przecież każdy dorosły kiedyś również był dzieckiem. Tak więc, podobnie jak każdy dorosły, dziecko jest właścicielem pewnych praw i wolności. Nazywają się one prawami człowieka. Źródłem tych praw jest godność człowieka, zwana również człowieczeństwem. W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapisana jest ona w art. 30 ...

więcej na stronie: https://brpd.gov.pl/prawa-dziecka

"Prawa dziecka przedszkolnego"

Przedszkole jest pierwszą instytucją, w której dziecko nabywa kompetencje społeczne. W atmosferze spokoju i akceptacji poznaje własne prawa i reguły życia w grupie.
Wiek przedszkolny jest okresem intensywnego rozwoju psychofizycznego dzieci. W tym czasie kształtują się pierwsze postawy moralne , nawyki mające wpływ na przyszłe życie. Dzieci uczą się odróżniania dobra od złego, wartościowania zachowań własnych i kolegów, poznają reguły w grupie. Przedszkole tworzy takie warunki aby dzieci mogły doświadczać, co dobre dla nich samych i dla ich otoczenia, aby nabyły takie kompetencje społeczno- moralne, które umożliwią im funkcjonowanie w szerszej społeczności. Przedszkole dba tez o to aby wychowankowie mieli świadomość istnienie własnych praw. Ogromną rolę w uświadamianiu praw i obowiązków odgrywa nauczyciel. Istnieje stała potrzeba uświadamiania dzieciom, jak również ludziom dorosłym praw dziecka.
Dorośli doskonale znają swoje prawa, niejednokrotnie zapominają o tym, że również i dzieci będąc częścią społeczeństwa mogą korzystać ze swoich praw zawartych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Konwencji Praw Dziecka.

Konwencja Praw Dziecka została uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1980 roku, a przez Polskę ratyfikowana w 1991 roku...

"Mały Miś w świecie wielkiej literatury"   IV edycja - projekt międzynarodowy

Dzieci z grupy VII uczestniczą w Międzynarodowym Projekcie Edukacyjnym "Mały Miś w świecie wielkiej literatury", którego autorką jest Aneta Konefał. Jest to już czwarta edycja projektu, którego głównym celem jest rozwój czytelnictwa oraz współpracy między przedszkolami. Organizatorem w/w projektu w bieżącym roku szkolnym 2019/2020 jest Grupa MAC S. A. ( właściciel marek Mac Edukacja, MAC Technologie, MAC Dydaktyka) przy współpracy z CEBP 24.12 Sp. Z o. o. wydawcą miesięcznika Bliżej Przedszkola.

Na projekt składa się 6 modułów :

Moduł I - Mały Miś - Czytające Przedszkolaki
Moduł II - Misiowy Wolontariat
Moduł III - Play with Little Teddy Bear
Moduł IV - Dzień Pluszowego Misia
Moduł V - Mały Miś i Prawa Dziecka
Moduł VI - Bezpieczni z Małym Misiem
Moduł VII - Zmisiowany Dzień Matematyki
Moduł VII - Mali Przedsiębiorcy

Grupę VII "Biedronek", która uczestniczy w projekcie po raz czwarty, reprezentuje Misia Różyczka.

„Pierwsze kroki w przedszkolu”

- adaptacja dzieci

Adaptacja to przystosowanie się jednostki lub grupy do funkcjonowania w zmienionym środowisku społecznym. Spośród wielu procesów adaptacyjnych, przez jakie przechodzi człowiek, to proces przystosowania się dziecka do przedszkola jest niezwykle istotny i trudny w jego życiu. Jest to sytuacja niewątpliwie budząca silne emocje. Dziecko czuje się wyrwane z rodzinnego układu, który gwarantuje mu poczucie stabilności i rozumienia tego, co dzieje się wokół. W oczach malucha przedszkole jest nowym, zupełnie nieznanym światem. Obce osoby, otoczenie, zabawki, rytm dnia, zasady. Wszystko toczy się inaczej niż w domu. Maluch z dnia na dzień zostaje wprowadzony w nieznane środowisko, otoczenie. Konsekwencją tego może być to, że dziecko nie jest w stanie kontrolować sytuacji i odczuwa je jako zagrożenie. Reakcje mogą przybierać różne formy : płacz, agresja, wycofanie się, pozorna akceptacja (w przedszkolu nie sprawia kłopotów, za to w domu staje się nie do wytrzymania); zaburzenia funkcjonowania organizmu (np. wymioty, jąkanie, moczenie nocne).

Pierwsze dni, tygodnie dla dziecka w przedszkolu to okres intensywnych przeżyć. Dlatego ważną sprawą jest zbudowanie więzi między dziećmi, a nauczycielem i stworzenie takiej atmosfery, w której maluch poczuje się bezpiecznie.

Aktywne wsparcie ze strony nauczycieli i pracowników przedszkola bardzo pomaga w przezwyciężaniu trudnych sytuacji u dziecka.

Aby proces adaptacyjny przebiegał sprawnie musi również zaistnieć ścisła współpraca pomiędzy rodzicami, a pracownikami przedszkola.

Wspólny wysiłek ułatwi dzieciom przystosowanie się do nowego środowiska jakim jest przedszkole.

Program adaptacyjny do przedszkola to działania pedagogiczne, które sprzyjają rozładowaniu negatywnych doznań dziecka, wywołanych gwałtownym rozstaniem

 z rodziną i brakiem wiedzy o nowym otoczeniu; zapewniają poczucie bezpieczeństwa i prawidłowy rozwój we wszystkich sferach.

Program adaptacyjny „Pierwsze kroki w przedszkolu” został oparty na Podstawie Programowej Wychowania Przedszkolnego.

CELE GŁÓWNE PROGRAMU :

* umożliwienie dziecku „łagodnego” startu w grupie rówieśniczej oraz bezbolesnego rozstania się z rodzicami;

* nawiązanie współpracy, bliższych kontaktów z rodzicami dziecka celem określenia wspólnych działań odnośnie adaptacji;

CELE SZCZEGÓŁOWE PROGRAMU :

* budowanie wzajemnej więzi między nauczycielami, a rodzicami i dziećmi opartej na zaufaniu;

* wspomaganie dziecka w procesie przystosowania się do życia w przedszkolu;

eliminowanie stresu adaptacyjnego;

* zaspokajanie poczucia bezpieczeństwa dzieci podczas adaptacji do przedszkola, grupy;

* motywowanie dzieci do podejmowania działań i zachowań sprzyjających integrowaniu się z przedszkolem, grupą;

* wykorzystanie informacji od rodziców na temat rozwoju, zachowań i upodobań dziecka;

* rozwijanie umiejętności społecznych;

* zmniejszenie lęku przed rozstaniem z rodzicami.

Adaptację ułatwia :

* pozytywne myślenie i zaufanie rodziców do placówki i jej pracowników,

* wcześniejsze dostarczanie dziecku doświadczeń przebywania z innymi bez mamy i taty,

* umożliwianie kontaktu z innymi dziećmi,

* usamodzielnienie dziecka,

* poznanie placówki przez dziecko, stopniowe przyzwyczajanie do niej,

* wspieranie dziecka, akceptacja i zrozumienie jego stresu,

* okazywanie spokoju, poczucia bezpieczeństwa podczas rozstania.

Adaptację utrudnia :

* brak zaufania do placówki i jej pracowników,

* nieznajomość placówki,

* brak doświadczeń społecznych w kontaktach, przebywaniu z innymi bez mamy   i taty,

* nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka, pośpiech, zdenerwowanie,

* brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka.

WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW

* Staraj się nie przeciągać pożegnania, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź przekazując dziecko nauczycielowi.

* Kiedy dziecko płacze przy rozstaniu nie zabieraj go do domu - jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.

* Nie obiecuj dziecku : jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz. Kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie może być to forma przekupywania, a jedynie nagrody - z czasem tan bodziec będzie zbędny.

* Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu o domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu - powoduje to stres - samo opowie jeśli będzie gotowe.

* Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola ktoś inny, osoba którą dziecko zna.

* Staraj się określać, kiedy przyjdziesz po dziecko w miarę dokładnie i dotrzymuj słowa (nie mów „przyjdę, jak skończę pracę” - dziecko nie wie, o której rodzice kończą pracę; lepiej powiedz „odbiorę Cię po obiedzie / leżakowaniu / podwieczorku” - jest to dla dziecka dobra miara czasu, orientuje się kiedy to nastąpi).

* Nie okazuj negatywnych emocji - nie płacz; nie wracaj pod drzwi, gdy słyszysz, że dziecko płacze - takie zachowania są u dziecka rozpoczynającego funkcjonowanie poza środowiskiem rodzinnym zupełnie normalne - jeśli jednak zobaczy, że rodzic czuje się niepewnie w sytuacji pozostawiania go w przedszkolu, będzie miało wrażenie, że dzieje się coś złego, a to potęguje stres.

* Każde dziecko uspokaja się w zasadzie zaraz po zamknięciu drzwi do sali - absorbują je nowi koledzy, wielość zabawek, a życzliwie uśmiechnięta pani zawsze dziecko przytuli, weźmie na kolana i uspokoi zajmując uwagę dziecka czymś miłym i pozytywnym.

* Tłumacz dziecku, że reguły obowiązujące w przedszkolu są dobre - dzieci lubią gdy ich świat jest uporządkowany i harmonijny - brak zasad i wymogów sprawia, że dziecko odczuwa chaos, a to powoduje brak poczucia stabilności i bezpieczeństwa w nowym miejscu.

* Wszystkie wątpliwości lub pytania kieruj do nauczyciela - to osoba, która spędza   z dzieckiem większość dnia - więc doskonale je zna i jest kompetentna w swoim zawodzie. Na pewno uzyskasz pomoc i osiągniesz porozumienie.

"Przedszkole - geneza i rodzaje lęków dziecięcych"

Beata Krzywda
Czasopismo: Remedium
Numer: 7/8

We współczesnym świecie, niezbędna jest umiejętność adaptacji do nowych i trudnych zadań. Dotyczy to także dzieci, które dorastając, wchodzą w różne relacje interpersonalne i poznają nowe społeczności. Wkraczanie w inne, pozarodzinne środowiska, niesie ze sobą nowe doznania i doświadczenia, ale także różnego rodzaju zmiany w osobowości dziecka, często związane z odczuwaniem stanów lękowych. Takie zjawiska zauważa się w momencie pójścia dziecka do przedszkola.

Lęk to stan, którego doznają wszyscy, bez względu na wiek czy płeć. Najsilniej jednak oddziałuje na dziecko, które nie ma jeszcze rozwiniętego "zmysłu" radzenia sobie w sytuacji doznawania lęku. Niektóre koncepcje psychologiczne wiążą ten fakt z niedojrzałością układu nerwowego i odnoszą go do określonych przedziałów wiekowych. W literaturze tematu i potocznym rozumieniu pojęć lęk i strach używa się zamienne na określenie doznawanych emocji, co dodatkowo utrudnia zrozumienie mechanizmów ich powstawania...

Porady dla dzieci i młodzieży

W okresie wakacyjnym część dzieci wyjedzie na kolonie, czy obozy, a część pozostanie w domach. Mając na uwadze dobro przedstawiamy kilka rad, które mogą ochronić przed nieprzyjemnymi wakacyjnymi sytuacjami ....

Wykorzystany fragment ... więcej na stronie - http://zyjbezpiecznie.policja.pl/zb/aktualnosci/bezpieczne-wakacje/66795,Porady-dla-dzieci-i-mlodziezy.html